Opis produktu

Dziś jednak różnorodność whisky niewiele ma wspólnego z jej terroir – regionem. Niby metoda produkcji zawsze jest taka sama – zboże, woda i drożdże poddawane są fermentacji, następnie destylacji i starzeniu w beczkach. Każda whisky jest inna – i to jest w niej fascynujące. Jedne są bardziej torfowe, inne kwiatowe, jedne mają nuty czekoladowe, inne owocowe, czy tytoniowe. Każda destylarnia ma swój styl, zależny od wielu czynników, jak kształtu aparatów do destylacji, doboru zbóż (w Szkocji króluje jęczmień, w USA – kukurydza, ale przecież wykorzystuje się też żyto czy pszenicę), wyboru beczek (czy dąb amerykański, a jeśli tak to jak wypalony; czy pierwsze napełnienie, czy kolejne; a może beczka po bourbonie, albo po sherry, a jeśli po sherry to odmiany oloroso, fino, a może pedro ximenez – wybór jest ograniczony wyobraźnią producenta), ale też miejsca, bo inaczej smakują whisky z gór, inaczej z wysp, jeszcze inaczej z doliny rzeki Spey. Książka „1001 whisky, których warto spróbować” świetnie odzwierciedla to bogactwo. Każda whisky jest szczegółowo omówiona i towarzyszy jej nota degustacyjna, wartością samą w sobie są zamieszczone tu fotografie. To wspaniały leksykon zarówno dla osób odkrywających przygodę z whisky, jak i doświadczonych whiskopijców, czy bartenderów, u których na kontuarze dobrego serwującego whisky baru taka pozycja powinna się znaleźć.