Limitowana edycja zestawiana z destylatów starzonych przez okres minimum pięciu lat w beczkach z dębu europejskiego oraz w beczkach po winach z Syrah. Jęczmień wykorzystany do produkcji tej edycji miał astronomiczną wręcz zawartość fenoli na poziomie 208 ppm!

Aromaty dymu, czerwonych owoców, gotowanej gruszki, szarlotki i dojrzałych owoców, uzupełnione o delikatne nuty kwiatów i wrzosu. W smaku klasycznie dla whisky Octomore – połączenie słodkich owoców i dymu. Duże pokłady torfu zrównoważone są akcentami pochodzącymi z beczki z dębu amerykańskiego: toffi, brązowego cukru, miodu i crème brulee, oraz z beczki po winach z Syrah: czereśnie, jeżyny i truskawki. Finisz z wyczuwalną skórką z cytryny, czerwonymi owocami, wanilią i dębiną, pełen dymu i tofu – ukazuje prawdziwy charakter Islay.

Edycja przeznaczona do sprzedaży w strefach wolnocłowych. Została opracowana we współpracy z Jimem McEwanem, legendarnym mistrzem destylacji z 50-letnim doświadczeniem w branży.

Całkowicie naturalna whisky, bez karmelu, bez filtrowania na zimno i z pełną mocą nierozcieńczanego wodą alkoholu (58,5%) robi wrażenie. To z pewnością whisky wyjątkowa. Octomore charakteryzuje się czarną, smukłą butelką zapakowaną w czarną puszkę.

Notka smakowa naszego Klienta:

Pierwsze wrażenie po otwarciu butelki to szok. I to nie ze względu na jakieś masakryczne uderzenie dymu, którego się spodziewałem. Oczywiście atak torfu jest ogromny, ale zdecydowanie złagodzony jakimiś słodkimi akcentami. Jest zupełnie inaczej niż np. dla klasycznego Laphroaiga. To pewnie zasługa beczek po syrahu.

Po nalaniu do szklaneczki czuć aromaty w całym pokoju (ale żona nie ucieka do łazienki, tak jak komuś po otwarciu wspomnianego już Laphoaiga). Oprócz wspomnianego już dymu, torfu i tej nieodgadniętej przeze mnie słodyczy, pojawiają się jakieś owoce, raczej dojrzałe i te bardziej leśne oraz akcenty ciasteczkowe. Nos jest zdecydowanie bardziej łagodny niż można by się spodziewać po 200 ppm.

Pierwszy łyk to już to czego oczekiwałem. Torf, popiół i duża moc. Potem pojawia się znów coś słodkiego, tym razem bardziej zbliżone do miodu, być może wanilia i znów ciemne owoce. Torf utrzymuje się przez cały czas a na koniec tylko on zostaje.
Po potraktowaniu napoju kilkoma kroplami wody zarówno aromat jak i smak stają się bardziej intensywne, ale raczej w sensie urozmaicenia niż mocy. Jest dużo ciekawiej, zdecydowanie wzmacnia się wanilia, pojawiają się jakieś słodkie akcenty kwiatowe.

Wrażenia utrzymują się bardzo długo, nawet następnego dnia po obudzeniu.

Podsumowując: zdecydowanie polecam, butelka jest warta swojej ceny. Koniecznie trzeba by porównać ją z 07.1.

Piotr0905